Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Παγκόσμια Ημέρα Ιδιοκτησίας
O Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών εορτάζει την 10η Δεκεμβρίου, επέτειο της υπογραφής της Οικουμενικής Διακήρυξης του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (1948), ως «Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων». Όμως οι κυβερνήσεις έχουν παντού την τάση να ξεχνούν ότι και το δικαίωμα του κάθε πολίτη στην ιδιοκτησία του είναι και αυτό ένα Ανθρώπινο Δικαίωμα, διεθνώς προστατευόμενο από διεθνείς και ευρωπαϊκές συμβάσεις. Για το λόγο αυτό, η Διεθνής Ενωση Ιδιοκτητών Ακινήτων (U.I.P.I.) με πρόταση του Προέδρου της κ. Στράτου Παραδιά, καθιέρωσε από το 2005 να εορτάζεται η 10η Δεκεμβρίου από όλες τις οργανώσεις ιδιοκτητών ακινήτων και ως "Παγκόσμια Ημέρα Ιδιοκτησίας".
Η χώρα μας, παρότι ανήκει σε εκείνες που κατά κανόνα σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, εν τούτοις δυστυχώς εξακολουθεί να κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις στις καταδίκες για παραβιάσεις του δικαιώματος της ιδιοκτησίας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου (ECHR). Σήμερα το δικαίωμα στην ιδιοκτησία είναι εκείνο το οποίο δέχεται τις περισσότερες παραβιάσεις στην Ελλάδα, κυρίως μέσω της επιλεκτικής και υπερβολικής φορολόγησης της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας η οποία θίγει τον «πυρήνα» της και αποτελεί προσβολή της ως «ανθρώπινου δικαιώματος», που προστατεύεται από το Σύνταγμα. Εξάλλου, όπως έχει διαπιστωθεί και από τη γνωστή έκθεση του «Συνήγορου του Πολίτη», οι παραβιάσεις του Δικαιώματος της Ιδιοκτησίας στη χώρα μας «είναι ένα μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που απασχολεί χιλιάδες ιδιοκτήτες γης, δεδομένου ότι το ελληνικό δημόσιο και οι ΟΤΑ δεσμεύουν ιδιοκτησίες, χωρίς να αποζημιώνουν, ακόμη και επί δεκαετίες, με σχέδια πόλεων που χρονίζουν, προστασία αρχαιοτήτων, προστασία περιβάλλοντος και εκτέλεση δημόσιων έργων, οι οποίες συνεπάγονται απαλλοτρίωση, στέρηση ή ουσιώδεις περιορισμούς στην ιδιοκτησία τους χωρίς καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης ή χωρίς έγκαιρη καταβολή αποζημίωσης.».
Σήμερα οι παραβιάσεις αυτές συνεχίζονται αμείωτα στη χώρα μας με την υπερφορολόγηση της ιδιωτικής ακίνητης περιουσίας με διπλό ΕΝΦΙΑ χωρίς όριο στο συμπληρωματικό φόρο και χωρίς καμιά συσχέτιση με το πραγματικό εισόδημα των πολιτών, με την επιβολή άδικου φόρου 22% σε όσους δεν πραγματοποιήσουν ηλεκτρονικές συναλλαγές, με τη μορφή της δήμευσης εκατοντάδων χιλιάδων ακινήτων που διεκδικεί μαζικά το Δημόσιο μέσω του «τεκμηρίου κυριότητάς» του στη διαδικασία κύρωσης δασικών χαρτών και Εθνικού Κτηματολογίου, της ανεξέλεγκτης και επ΄άπειρο δέσμευσης χιλιάδων ακινήτων από τους ΟΤΑ σε όλη τη χώρα για δήθεν εκτέλεση έργων, από τις δασικές, αρχαιολογικές και άλλες υπηρεσίες του Κράτους συχνά χωρίς λόγο και πάντοτε χωρίς έλεος, χωρίς κανένα σεβασμό στο σημαντικό ανθρώπινο αυτό δικαίωμα…